IS BLOGGING SELF-OBSESSIVE?

Regelmatig klinkt de vraag: "waarom blog je nu eigenlijk?" en vaak klinkt er, direct en indirect, nog een andere vraag. Bloggen, is dat niet gewoon een vorm van zelfobsessie? En zwart-wit gedacht is er eigenlijk maar één antwoord mogelijk: ja. Een webpagina volledig over jezelf. Het maken en plaatsen van zelfportretten en outfitfoto's. Verhalen waarin je zelf de centrale rol speelt. Als je het zo bekijkt is een blog vrijwel de meest pure vorm van zelfverheerlijking die er bestaat.

Neem nu bovenstaand portret, een zelfportret nog wel. Niet de beste foto ooit, maar toch had een foto kunnen kiezen waar ik nog wat minder goed op stond. Misschien kwam dat zelfs wel dichter bij de waarheid, een foto is tenslotte een momentopname. Ik had er eentje kunnen kiezen waar mijn mond een beetje vertrokken was. Of eentje waar mijn ogen een tikje raar stonden. Maar ik deed het niet. 

Tegenwoordig zijn we voortdurend bezig met onszelf te presenteren. Tegenover onze ouders, vrienden, op school of op het werk. Waarschijnlijk gaat het ongemerkt, de afgelopen jaren is het er langzamerhand ingeslopen, maar we vinden het prettig om ons net wat beter voor te doen dan we zijn. Zonder te liegen, simpelweg door de mindere kanten weg te laten of bijvoorbeeld door geveinst enthousiasme. Bloggen is net zo, we plaatsen de foto's waar we het best op staan en vertellen de positieve verhalen. Oftewel, we houden het idee van een 'perfect blogleventje' in stand.

Toch is er ook een andere manier om het bloggen te bekijken. Niet als zelf-obsessie maar als een vorm van zelf-expressie.