THE PERKS OF BEING A PILLOW

Een dagje niet naar school, hmm, no problemo. Dacht ik. Er zijn alleen wel een paar nadelen want één: ik ben nog steeds ziek. Twee: mijn ouders willen niet dat ik de hele dag series kijk, "want het is slecht voor je om de hele dag naar een scherm te turen". (ohja en wat doen jullie dan op het werk? ...precies...) En drie: boeken lezen is op dit moment hoofdpijnveroorzaker numero uno. Oftewel, ik hang de hele dag in bed, op de bank of op ieder ander willekeurig meubelstuk dat comfortabel genoeg is (exclusief de hondenmand). Een soort van levend kussen dus. Misschien moet ik de kleur van mijn pyjama maar afstemmen op ons interieur, dat zou wel leuk zijn. Dat mensen dan op visite komen en mijn ouders complimenteren met die leuke nieuwe kussens en ik me niet langer schuil hoef te houden op mijn kamer om die ene vraag te ontlopen. Die onvermijdelijke vraag, die al vanaf het begin van de avond als een donderwolk boven je hoofd hangt totdat iemand eindelijk de verdoemde woorden uit durft te spreken: "hoe gaat het op school?" Waarna er automatisch een relaas volgt van mijn ouders over een gebrek aan inzet en de visite meelevend knikt, terwijl wij kinderen het liefst samen willen smelten met de bankbekleding en verdwijnen. Het leven van een kussen is zo gek nog niet. 

Anyway, ik ga maar eens proberen de in mijn hoofd rond stampende olifanten te verjagen met wat muziek. Bij voorkeur iets met een goede baslijn, daar slaan ze vast van op de vlucht.

Liefs,
 Sara