NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN

Top OTTO | Blouse (onder het topje) Monki | Jeans ASOS | Boots SPM | Necklace New Look 

"Ik wil je niet ongerust maken maar het water stroomt via mijn plafond naar binnen, op de plek van jouw kamer", aldus een ongeruste onderbuurvrouw afgelopen maandag aan de telefoon. Chill, lekkage. Gelukkig is alles redelijk goed afgelopen en zijn mijn met pijn en moeite wit geschilderde muren niet getroffen, want dan zou ik spontaan in huilen zijn uitgebarsten.

Nadat ik uitgeput in Utrecht aangekomen was en mijn zware spullen spullen had gedumpt zat ik net uitgebreid te genieten van een resterende bak frambozenijs op de vloer van de gang (mijn kamer was nog steeds een rotzooi door de lekkage) toen ik plotseling een onheilspellend gekraak en een plof hoorde. Voorzichtig sloop ik naar mijn kamer (misschien waren het wel monsters enzo), om vervolgens tot de conclusie te komen dat na kledingrek numero één nu ook kledingrek numero twee van de muur was gekomen. Fijn, echt heel fijn. Het enige voordeel aan de situatie was dat ik nu weer een goed excuus had om naar Ikea te gaan, hoera!

Vandaag komen mijn opa en oma langs om mijn kamer te bekijken en van mijn spectaculaire kookkunst (jaja) te genieten. Tot nu toe bevalt het alleen thuis zijn best goed, maar ik ben nog niet
 zó sociaal gestoord dat ik het gezelschap niet een klein beetje mis. Af en toe levende mensen over de vloer is toch ook wel fijn. :)

Liefs,
 Sara

HOME

Wanneer voel je je ergens thuis? In het huis waar jouw meubels staan en waar jouw familie woont? Of in het huis van vrienden waar je zo vaak komt dat je precies weet waar het eten te vinden is? Ondanks dat ik meerdere keren verhuisd ben en over het algemeen een vrij goede neus heb voor andermans voedselvoorraden kan ik er niet precies de vinger opleggen. Want mijn kamer in Utrecht was nog een kamer in Utrecht en thuis was nog in mijn minst favoriete plattelandsdorpje ooit. Totdat ik me, langs de gracht rijdend op de lelijkste roze omafiets die je ooit gezien hebt, realiseerde dat ik thuis was. Utrecht was thuis. Die tien vierkante meter met vreemde nieuwe meubels, de keuken met de kastjes waar je spontaan aan vastplakt, het bed dat kraakt alsof ik minstens 200 kilo weeg, het is mijn tien vierkante meter, zijn mijn plakkende keukenkastjes en mijn vertrouwd krakende bed. En ik zou ze niet willen missen. 

Nu lig ik op bed, filosoferend en emotionele momenten belevend met Hotel Califonia aan op vol volume. Beste. Gitaarsolo. Ever. Sorry onderburen, het leven op kamers is fucking geweldig. 

Liefs,
 Sara

BLOGGER BATTLE | FESTIVAL

Top Zara | Skirt OASAP | Bag Vintage | Shoes OASAP | Bracelet Vintage | Flowercrown DIY

Van alle opdrachten voor de blogger battle die tot nu toe voorbij zijn gekomen is dit by far mijn favoriet. Vrolijke kleurtjes, zwierige rokjes en bloemetjes. Heel veel bloemetjes. Ik heb gekozen voor dichte schoenen om niet het risico te lopen de rest van het festival bij de EHBO te spenderen wanneer iemand met minder geavanceerde dancemoves over je tenen walst. Liever een beetje warmer dan geplette tenen, toch? 

De poging om een soort co-ord te creëren is helaas jammerlijk mislukt, maar uiteindelijk vond ik het resultaat toch best leuk. Een fijne outfit om de hele dag dansjes in het zonnetje te doen. Plus natuurlijk het welbekende en onmisbare bloemenhaarbandje dat "hé ik ga naar een festival ben ik nu cool" schreeuwt. Ach, een beetje cliché is oké. 

Uiteraard hoop ik natuurlijk dat jullie weer lief zijn op mij stemmen, dat kan HIER. <3

Liefs,

Sara

ZON, ZEE EN STRAND

Het leven is mooier aan het strand (en met een 50mm 1.8 lens, jippieeeeee). Afgelopen maandag ging ik samen met Leonie, Rosina en Deborah naar Scheveningen en dat was meteen de perfecte gelegenheid om mijn nieuwe baby uit te proberen. Dankzij mijn eeuwige uitstelgedrag ('geen geld', 'nutteloos', 'eerst meer oefenen met fotografie', 'bla bla bla') duurde het bijna een jaar voordat ik de plastic fantastic in mijn armen kon sluiten, maar nu ben ik het gelukkigste meisje op aarde en val ik iedereen lastig als bijna-professioneel-paparazzo. Nadat we 's ochtends onze boekenpakketten hadden ingeleverd (nooit meer school, HOERA) en een voedselvoorraad hadden ingeslagen waar we een heel weeshuis mee zouden kunnen voeden, gingen we met de trein naar Den Haag. Toen we eenmaal op het strand waren aangekomen waren we zo uitgehongerd dat we als een groep beren aanvielen en binnen no-time was al het eten verdwenen, waardoor we helaas ook nog maar even de ijssalon met een bezoekje moesten vereren. 

De afgelopen week heb ik super veel gefotografeerd met die nieuwe lens en het is nu al dé aankoop van het jaar. Zelfs tijdens de gekke belichting op de bruiloft van mijn nicht heeft de plastic fantastic het gefikst. Laten we hopen dat we samen nog veel plezier gaan beleven. <3

Liefs,

 Sara

BLOGGER BATTLE | MAXI SKIRT

Skirt Follow Fashion | Top Forever21 | Necklace Lemonade Amsterdam | Shoes Boohoo

"Help wat strak" was mijn eerste gedachte toen ik het pakketje voor deze bloggerbattle openmaakte. Voor iemand die normaal gesproken het liefst rondhuppelt in oversizede t-shirts en wijde rokjes was het, tsja, een beetje schrikken. Inmiddels ben ik van de schrik bekomen (gelukkig) en heb ik mezelf een soort van over het feit heengezet dat je dijen in zo'n maxirok letterlijk uit te tekenen zijn. Ach, het heeft wel wat. Ofzo.

Gisteravond kroop ik op mijn knieën (niet in maxi-rok, dat werd me een beetje te gek) tussen de dozen rommel in de zwijnenstal die ons opberghok voor moet stellen toen ik een geweldige ontdekking deed: een verhuisdoos vol verloren gewaande LP's van mijn ouders en een Pentax met drie bjoetiefoele lenzen. Ik houd van onze zolder. Helaas passen de lenzen niet op mijn Canon, maar misschien is dit dan wel het geschikte moment om alle principes overboord te gooien en gewoon weer over te stappen op de analoge fotografie. Let's get digital, digital, lalala. Weg met de digitalisering! Weg met al die moderne fratsen! Terug naar een hutje op de hei!

Nee maar serieus, het zou best leuk zijn toch, af en toe wat analoge foto's proberen te maken?

Liefs,
 Sara

P.S. Zouden jullie allemaal weer lief willen zijn en HIER op mij stemmen, zodat ik niet zielig onderaan de lijst eindig als stijlloze loser? 

MBFWA | VIBRANT PAKISTAN

Laatste twee foto's zijn gemaakt door Sharon / Style Chameleon

"Vibrant Pakistan", toen ik de uitnodiging voor de show kreeg had ik werkelijk geen idee wat ik moest verwachten. Omdat ik toch wel nieuwsgierig was besloot ik af te reizen naar Amsterdam (een wereldreis voor plattelandsmeisjes) om de SS 2015 collectie te bekijken, en ik werd niet teleurgesteld! Ten eerste omdat er als opening een Tuk Tuk de catwalk op kwam rijden waar een model uitkwam (wie houdt er nu niet van Tuk Tuks) en ten tweede omdat het een ontzettend mooie, kleurrijke collectie was. Vijf designers toonden hun ontwerpen: Rang Ja, Bareeze Man, Shahnameh, Leisure Club en Kayseria, waarvan de laatste drie samengebundeld waren in 'Made in Pakistan'. 

De collectie van Rang Ja was mijn favoriet, met de vrolijke jurkjes in alle kleuren van de regenboog. Vooral het jurkje op de één na laatste foto, dat bestond uit allerlei strookjes en pomponnetjes vond ik onwijs tof. Daarnaast vond ik de collectie van Bareeze Man juist erg mooi vanwege de strakke en simpele ontwerpen (en de awesome baard van het model in de promotiefilm, oordeel hier zelf maar). 

Ondanks wat gedoe met de treinen en een boze conducteur op de terugreis vond ik het ontzettend leuk om voor het eerst fashionweek mee te maken. Niet alleen de show, maar ook de sfeer eromheen. Het zien en gezien worden, de over-the-top outfits van sommige aanwezigen en natuurlijk de gashouder als prachtige locatie. Dag MBFWA, tot de volgende keer!

Liefs,
 Sara

MISSION IMPOSSIBLE: RIJBEWIJS

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 

Mission Impossible: mijn rijbewijs halen. Om te beginnen had ik mijn theorie-examen zo gepland dat er wel één hele dag tussen het examen en de terugkeer uit Berlijn zat, en die dag was ik te moe om te leren. We kunnen met een gerust hart zeggen dat het daar al mis ging. Volledig onvoorbereid ging ik naar bed, waardoor ik de toorn van de verkeersgoden over me af riep en ik de volgende ochtend een beetje moeite had met het onderscheiden van de 'snooze' en de 'off' knop van mijn wekker, waardoor ik wakker werd op het tijdstip dat mijn trein vertrok. Volledig in paniek trok ik het eerste aan wat ik tegen kwam en rende met ongekamde haren de deur uit, om eenmaal op het station tot de conclusie te komen dat ik mijn OV was vergeten. Vooruit, dan maar een los kaartje kopen zolang het nog kan, tenminste, als die kaartjesautomaat niet steeds MIJN PINPAS ZOU WEIGEREN. Ok. Help. Rustig ademhalen. Ruuuuuustig ademhalen. Saldo checken (lang leve de rabobankieren-app). Jup, genoeg geld om naar Verwegnistan te reizen, dus dat retourtje Utrecht zou ook wel moeten lukken.

Inmiddels stond de trein al te wachten, dus de keuze was zwartrijden (op een traject waar ALTIJD wordt gecontroleerd) of een smeekbede doen bij de conducteur. In paniek ben ik naar de conducteur gestormd en heb in chaos het hele verhaal verteld, inclusief alle pasjes erbij halen die ik wél meehad en het laten zien van mijn banksaldo via de app. Mijn paniekverhaal en verfromfraaide wisten de conducteur te overtuigen, waardoor ik uiteindelijk in de trein terecht kwam en zelfs geen boete hoefde te betalen. 

Volgende uitdaging was de bus, want nadat ik wederom lichtelijk in paniek mijn verhaal had gedaan bij de buschauffeur, stuurde hij me weg met een simpel: "sorry, ik mag je helaas niet toelaten van hun" *vaag gebaar in de richtig van het chauffeurskantoor*. Op naar 'hun' dan maar, waar ze gelukkig wat meelevender waren en regelden met een andere buschauffeur dat ik toch mee mocht reizen. Toen ze me ook nog eens recht voor de deur afzette ("ach meid, die bus is toch leeg") kon ik haar wel om de nek vliegen van blijdschap. 

Lieve NS/buschauffeurs, ik zal nooit meer over jullie klagen, u r tha best. <3

Ohja, ik ben gezakt.

Liefs,

 Sara

P.S. Excuses voor de compleet random collage boven dit artikel, posts zonder plaatjes zijn nu eenmaal een beetje saai. Ik zit in Utrecht zonder camera of laptop maar hoera, online winkelen kan ook via je mobiel! 

BLOGGER BATTLE | A FIRST DATE

Jacket SheInside | Dress ASOS | Shoes Dr. Martens | Headband eBay | Rings Primark

Toen ik de opdracht voor de eerste blogger battle kreeg, begonnen mijn hersenen spontaan overuren te draaien. De meest wilde combinaties van allerlei fancy jurkjes met torenhoge hakken vlogen door mijn hoofd maar niets was goed genoeg, simpelweg omdat ik, hoe leuk het er dan ook uit mag zien, zoiets nooit zou dragen op een date. Ten eerste omdat ik op hakken altijd verschrikkelijk onelegant rondstamp en ik mijn date niet meteen af wil schrikken met een olifantenimitatie, ten tweede omdat hakken gewoon totaal niet praktisch zijn. Ik wil samen door de stad kunnen slenteren, naar concerten gaan en desnoods in bomen klimmen als dat nodig is, en daar zijn mijn ouwe trouwe Docs nu eenmaal een stuk beter geschikt voor. Plus mijn fijnste jurkje allertijden, die is altijd goed. <3

In deze bloggerbattle neem ik het op tegen Rosa en Lisa en ik kan jullie hulp goed gebruiken. Zouden jullie allemaal zo lief willen zijn om op mij te stemmen? Alvast mijn eeuwige dank. <3

Stemmen kan HIER. (naar beneden scrollen en klikken op mijn naam, it's just that easy)

Liefs,
 Sara

ICH BIN EIN BERLINER #1

Berlijn is druk, chaotisch en vermoeiend, maar ook super tof, geweldig en indrukwekkend. Bij de eerste aankomst in een grote stad voel ik me altijd een beetje overweldigd door alle drukte, warmte en het lawaai. Op het moment dat ik dit stukje schrijf hangen we doodmoe op bed en krijgen we net een preek van onze roommatties over stil zijn. Blijkbaar moeten ze om drie uur weer op om naar het vliegveld te gaan. Drie. uur. Ik wil een privékamer. 

Rond het middaguur kwamen we aan in de stad en nadat we onze tassen hadden gedropt in het hostel zijn we de stad gaan verkennen en wennen aan het feit dat we ons niet langer op het platteland slash in een onbekend provinciestadje bevonden (wow cultuurshock wow). Mijn eerste indruk was misschien wel te omschrijven als 'teleurstelling', want wanneer je het Haubtbahnhof uitstapt lijkt Berlijn een stad als alle steden: veel nieuwbouw, hoogbouw en glas. Maar hé, gelukkig kunnen we verder kijken dan onze neus lang is, want als we iets geleerd hebben deze week dan is het wel dat niets is wat het lijkt. (Met  als toppunt een dure winkelstraat die overgaat in een tof binnenpleintje vol streetart wanneer je een zijsteegje inliep)

We hebben gelachen tot we buikpijn kregen en gebruncht terwijl we met onze voeten in het water van een waterval zaten. Toffe, verlaten gebouwen gezien en tegelijkertijd ook de nieuwe 'glazen' kant van Berlijn. We zijn verdwaald in die Großstadt en hebben uren rondgeslenterd terwijl we onze hersens kraakten op de betekenis van bizarre streetart. Typische toeristen uitgelachen bij Checkpoint Charlie en Duitsland - Frankrijk gekeken in een oude fabriekshal. Dansjes gedaan in een super toffe club met een bizarre naam en in het donker Radlers gedronken aan de Spree terwijl we uitkeken op de lichtjes van de stad.

Berlijn, we hebben van je genoten.

Liefs,
 Sara